Jeśli to nie łuszczyca to może przyłuszczyce? Co to takiego?
Mianem przyłuszczyc określa się choroby przypominające łuszczycę objawami i przebiegiem choroby. Na skórze osób chorych pojawiają się zmiany typowe dla łuszczycy co utrudnia nieco postawienie diagnozy tym niemniej prawidłowe zdiagnozowanie przyłuszczyc jest oczywiście możliwe, a potrzeba diagnozy uzasadniona o tyle, że choroby po pierwsze powodują pewne dolegliwości, po drugie wymagają specyficznego leczenia (które nawiasem mówiąc nie zawsze daje satysfakcjonujące rezultaty), po trzecie- niektóre z przyłuszczyc mogą z czasem wyewoluować do chłoniaków, które są zmianami o charakterze nowotworowym.
Nawet jeśli zmiany skórne nie powodują u pacjenta jakichś szczególnych dolegliwości należy je w związku z powyższym zagrożeniem obserwować stale pozostając pod nadzorem lekarza.
Leczenie przyłuszczy
Jak już wspomniałam choroby te są bardzo oporne na większość metod leczenia, ale podobnie jak łuszczyca i one mają skłonność do remisji i reemisji (choroby o charakterze nawrotowym).
Najczęściej notuje się je u osób w średnim wieku – głównie wśród mężczyzn co nie znaczy oczywiście, że przyłuszczyca nie może ujawnić się i u kobiety. Leczenie dobierane jest indywidualnie w zależności od charakteru i rozległości zmian. Najczęściej w leczeniu przyłuszczyc wykorzystywane są maści steroidowe i światło słoneczne. W niektórych przypadkach stosuje się też naświetlania jednak w bardzo ograniczonym zakresie, bowiem mogą one przyspieszyć rozwój chłoniaków.
Jakie przyłuszczyce są najgroźniejsze?
Przyłuszczyce plackowate wielkoogniskowe bardzo często poprzedzają pojawienie się chłoniaków i to zarówno przyłuszczyca typu zapalnego jak i poikilodermicznego.
Przyłuszczyca typu zapalnego najczęściej umiejscawia się na tułowiu i kończynach. Na skórze osoby chorej pojawiają się charakterystyczne zmiany o charakterze rumieniowym. Zmiany te pokrywają się łuszczącymi płatami skóry. Podobieństwo do łuszczycy jest uderzające.
W drugim przypadku przyłuszczyca powoduje charakterystyczne zmiany strukturalne na skórze: objawia się ona miejscowym ścieńczeniem skóry, zmianami w obrębie naczyń włosowatych, odbarwieniami i przebarwieniami. Zmiany te mają niejednolity charakter.
W razie zdiagnozowania którejś z tych chorób osoba nią dotknięta powinna stale pozostawać pod opieką lekarza by w razie potrzeby, odpowiednio wcześnie podjąć leczenie chłoniaka.
